Red Canyon heeft zodanig indruk gemaakt dat we in de vroege uurtjes nog een kort ommetje maken. In het ochtendgloren staat de Red Canyon ook mooi rood te kleuren.
Als je een foto van het nationale park van Zion opzoekt krijg je zeker en vast een foto te zien van de Checkerboard mesa. Een berg waarin precies de vlakken van een schaakbord ingedeeld werden. Het is mooi maar zeker niet om een wauw effect van te krijgen. Naarmate verder in het park krijg je de prachtige kleuren van de roodgetinte bergen te zien. Zo fantastisch mooi.
Met het verlaten van Zion ruilen we de staat Utah in voor Nevada, DE gokstaat van Amerika.
Niet zo gek ver van Las Vegas ontpopt er zich een nationaal state park : Valley of fire. De naam doet zich alle eer aan. Van zodra we de auto uitstappen schroeien onze voetzolen bijna vast aan het asfalt. We zitten duidelijk in woestijngebied. Door de extreme hitte zijn een aantal view point gesloten. Het is onverantwoord om met deze hitte wandelingen te gaan maken tussen de rotsformaties. Met de airco een paar standen koeler kunnen we toch een indruk opdoen van de schoonheid van dit stukje gebied. Het moet fantastisch zijn om hier bij aangename temperaturen tussen de rotsen te kunnen wandelen. Misschien moeten we in de winter nog eens terugkeren.
We ruilen de ene hete plaats is voor de andere: Las Vegas.
Ook hier is het broeiend heet, zelfs nachts parelt het zweet van onze gezichten.
Las Vegas,wat een stad?! Al wat er te zien is is er gewoon over. De hotels,de casino’s,reclameborden, en dan spreken we nog niet over de mensen die over De Strip wandelen. De ene al extravaganter dan de andere. Vrouwen met pluimen op hun hoofd en/of in hun gat, mannen in zeer doorschijnende jurken, wiet rokende bezoekers (we waren zelf bijna stoned van de geuren).
Geloof het of niet maar door al die gekkigheid zijn we zelfs vergeten om te gokken.
De volledige strip afwandelen heeft wat tijd en schoenzolen gekost. Met voeten afgesleten tot aan onze knieën vallen we pomp af maar met een hele dikke glimlach in ons bed.